နိုင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယက ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး ဆံုးမစာ
တရားကို ေတးလိုဆို၊
အဖကို သားကဆဲ၊
ေဆြမ်ိဳးထဲက ဓားျပတိုက္၊
မိုက္ရဲလွ်င္ ေသာတပန္၊
မေကာင္းၾကံက သမာဓိ၊
ေရႊရွိမွ လူလိမၼာ၊
လိမ္ႏိုင္မွ သစၥာရွင္၊
ရုိးသားသူကို အရူးလို႔ထင္၊
အက်ၤ ီပါးႏွင့္ ဥပုသ္သည္၊
ဇရပ္အလည္ ကို႔ယိုးကားယား၊
လူဆင္းရဲက သူေဌးေယာင္ေဆာင္၊
အ၀တ္ေျပာင္မွ လူရုိေသ၊
ေရႊရွိဘုရားမွ ရွိခိုးခ်င္၊
ဇာတ္သမားမွ လူေခၚခ်င္၊
အပ်ိဳငယ္က၊ လင္ေနေစာ၊
အမ်ိဳးေကာင္းသမီးက ပိုက္ဆံရွာ၊
လင္ရွိမယားက အပိ်ဳလုပ္၊
ဆယ္ႏွစ္သမီးက အိမ္ေထာင္ခ်င္၊
ဖိုးသူေတာ္က ဘိုစေတာက္ခ်၊
အပ်ိဳေပါက္စ ႏွစ္လင္ယူ၊
လူရင္းႏွီးေတာ့ အတိုးခ်၊
ခိုးဓားျပက လူလို႔ေအာ္၊
ဆယ္အိမ္ေခါင္းက စိတ္ၾကီး၀င္၊
မယ္သီလက အႏုေဆးေဖၚ၊
မေရွာင္တမ္းတိုးတာ တစ္ခုလပ္၊
အမွန္ေျပာေတာ့ အမုန္းပြား၊
ဥပုသ္ေစာင့္ရင္း အတင္းေျပာ၊
ေခတ္ၾကီးကိုေတာ့ အျပစ္ဆို၊
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာ့ျဖင့္ အေကာင္းထင္၊
အလွဴေပးရင္း ထမင္းေရာင္း၊
မသာပို႔ရင္း အပ်ိဳလွည့္၊
သူေတာ္ေကာင္းတို႔ တရားပ်က္ၾကျပီ။
(ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္)
No comments:
Post a Comment